غنای فرهنگی یا قدمت بی فرهنگی

نزدیک به یک هفته است که توفان "آیک" از هیوستون گذشته و به شبکه توزیع برق شهر صدمات جدی زده است. بسیاری از هیوستونی ها هنوز در انتظار وصل مجدد برق به خانه هایشان هستند. فکر می کردم با خاموش شدن چراغهای راهنمایی مشکل بزرگی در ترافیک شهر ایجاد خواهد شد. اما رانندگان تنها با رعایت حق تقدم و بدون هیچ مشکلی هر روز از تقاطع های شهر عبور می کنند. حتی یک بار هم پلیسی را در تقاطع های بزرگ بدون چراغ راهنمایی ندیده ام. و تا امروز حتی یک گره ساده ترافیکی هم ندیده ام. اینهمه شعور و فرهنگ این مردم مرا به شگفتی و تحسین وا می دارد. پیش از سفر به این دیار حتی در تخیلم هم نمی گنجید که مردمی چنین متمدن وجود داشته باشند. از صمیم قلب خوشحالم که در بین این مردم زندگی می کنم. و هر روز بیش از پیش به این مهم پی می برم که غنای فرهنگی مهمتر از قدمت بی فرهنگی است.

تکرار تاریخ

این روزها کمتر می نویسم و بیشتر تاریخ ایران را می خوانم. اینکه در نهایت، و پس از سی و اندی سال، چه شد که با مباحث تاریخی آشتی کردم موضوع دیگری است. اما در میان این مطالعات، به تدریج با صورتهای جدیدتری از وضع نابسامان ایران آشنا شده ام. به وضوح دیده ام که ریشه خرابی اوضاع امروزمان عمیق تر از آن است که پیشتر فکرش را می کردم. و دردناک اینکه در سراسر تاریخ ایران، عواملی کمابیش مشابه، بارها نتایجی ناگوار به بار آورده اند. گویی که هیچگاه از تاریخ نیاموخته ایم. در روزهای آینده شاید، در این باره نقل قول هایی از تاریخنگاران را بیاورم.